การสิ้นสุดของอาณาจักรอยุธยา

การสิ้นสุดของอาณาจักรอยุธยา
กรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานีของไทยอยู่ได้อย่างยาวนานถึง  417  ปี  ตั้งแต่ในช่วง  พ.ศ. 1893 และมาสิ้นสุดลงในปี พ.ศ. 2310  ซึ่งเป็นช่วงเวลาภายหลังนับตั้งแต่ราชวงศ์บ้านพลูหลวงเป็นต้นมา กรุงศรีอยุธยาก็ค่อยๆเริ่มเสื่อมลงทีละน้อยๆ ซึ่งสาเหตุสำคัญมาจากเหตุผลหลายประการ ดังต่อไปนี้

1. เกิดการแย่งชิงราชสมบัติของกษัตริย์กันขึ้นอย่างบ่อยครั้ง และกษัตริย์พระองค์สุดท้ายของอยุธยาก็ทรงอ่อนแอทางด้านการรบ อีกทั้งไม่สนับสนุนให้แม่ทัพนายกองที่มีความสามารถออกมาสู้รบป้องกันประเทศได้อย่างเต็มที่
2. ขุนนางและเจ้านายขั้นผู้ใหญ่แตกความสามัคคีกัน และแบ่งออกไปฝักเป็นฝ่าย
3. ทหารที่ทำหน้าที่คุ้มครองประเทศก็แตกแยกกัน ทำให้ขาดความพร้อมในการเตรียมการรบ

ซึ่งนอกจากสาเหตุความแตกแยกหรือการแย่งอำนาจที่เกิดขึ้นภายในกรุงศรีอยุธยาเองแล้ว  ยังมีเหตุผลมาจาก การที่พม่าสั่งสมกำลังและอำนาจได้มากขึ้น  เนื่องด้วยการนำของกษัตริย์ในราชวงศ์อลองพญา กษัตริย์พม่าในยุคสมัยนั้นมีความพร้อมในการปราบปรามกบฎ  และด้วยความพร้อมที่มีจึงทำให้พม่าสามารถเคลื่อนทัพมาตีดินแดนไทยได้  โดยพม่าเริ่มต้นจากการตีหัวเมืองทางฝ่ายเหนือก่อน จากนั้นจึงเรื่อยลงมา จนสามารถล้อมกรุงศรีอยุธยาเอาไว้ได้ในที่สุด และเมื่อกรุงศรีอยุธยาไม่อาจต้านทานการล้อมเมืองของพม่าได้ จึงทำให้กรุงศรีอยุธยาต้องแตกพ่ายไปในพ.ศ.  2310  ในที่สุด
การเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งนี้ สร้างความเสียหายให้แก่บ้านเมืองเป็นอย่างมาก เนื่องจาก ทหารพม่าได้กวาดต้อนเอาทรัพย์สมบัติของคนไทย  และกวาดต้อนผู้คนไปเป็นเชลยศึกเป็นจำนวนมาก กรุงศรีอยุธยาจึงสิ้นสุดลงด้วยระยะเวลาการปกครองที่ยาวนานถึง  417  ปี  พร้อมทั้งโดยทิ้งมรดกทางศิลปวัฒนธรรมเอาไว้ให้แก่อนุชนรุ่นหลังเป็นจำนวนมาก  บทเรียนจากการสูญเสียครั้งนี้ ถือเป็นการสิ้นสุดของอาณาจักรอยุธยาอย่างสมบูรณ์ ทำให้ต้องสถาปนาเมืองใหม่ขึ้นในสถานที่อื่นแทน